Diagnostyka czujników ciśnienia

Deltatech Electronics

Tester wymaga wyboru rodzaju testowanego czujnika oraz wskazania skali ciśnienia

Nowoczesne silniki wyposażane są w wiele czujników ciśnienia, poczynając od ciśnienia powietrza w układzie dolotowym, przez ciśnienie paliwa, aż po ciśnienie spalin. Przyjrzyjmy się metodom diagnostyki, jakie można zastosować w przypadku czujników ciśnienia na dwóch konkretnych przykładach.

Diagnostyka pokładowa
Najpopularniejszą metodą jest oczywiście wykorzystanie mechanizmów samodiagnostyki sterownika ECU. Często zwracamy uwagę na dany czujnik, a niekiedy dowiadujemy się o jego istnieniu, odczytując zarejestrowane w sterowniku kody błędów. Niestety, wymiana elementu wskazanego kodem nie zawsze przynosi spodziewany rezultat. Stanowi to problem dla początkujących mechaników, choć profesjonaliści zwykle wiedzą, że przyczyna bywa nieoczywista. Sterownik, wykorzystując sygnały pochodzące z wielu czujników, nie zawsze wskaże prawdziwe źródło problemów. Na przykład porównując pomiar przepływomierza MAF z ciśnieniem w kolektorze MAP, sterownik może wskazać sygnał z MAP jako nieprawidłowy, podczas gdy winnym może być przepływomierz (i na odwrót). Kod usterki może wynikać również z problemów związanych z okablowaniem czy (rzadko) uszkodzeniem sterownika. Dlatego przed zamówieniem nowego czujnika należy przeanalizować sytuację.

Niezależne metody testowania
Dobrze jest także opanować niezależne od sterownika metody diagnozowania komponentów. Wiele podzespołów można sprawdzić narzędziami takimi, jak oscyloskop, multimetr czy specjaliztyczne testery. Te ostatnie często pozwolą ocenić elementy szybko i bez dogłębnej wiedzy.

Fot. 1. Tester QST-5 może być wykorzystany do badania różnych czujników

Test czujnika różnicy ciśnień DPF
Czujnik o oznaczeniu 076 906 051B jest stosowany w wielu modelach grupy VAG. Jego złącze elektryczne składa się z trzech wyprowadzeń, natomiast ciśnienie doprowadzane jest dwoma wężykami – przed filtrem i za filtrem cząstek stałych. W miarę zapełniania się filtra rośnie opór, powodując wzrost różnicy ciśnień. Testując czujnik poza pojazdem, do grubszego przewodu dostarczamy ciśnienie z ręcznej pompki, a drugi (cieńszy) pozostaje otwarty. Skala czujnika obejmuje zakres od 0 do 1 bara, co odpowiada zmianie napięcia od 1 do 4,5 V (fot. 2).

Fot. 2. Zakres pomiarowy czujnika 076 906 051B obejmuje wartości ciśnienia od 0 do 1 bara i napięcia od 1 do 4,5 V

Przy testowaniu tego typu czujników trzeba pamiętać, że zbyt wysokie ciśnienie może je uszkodzić. Do testu wykorzystamy tester czujników QST-5, który umożliwia łatwe podłączenie nawet bez znajomości wyprowadzeń. Dodatkowo zapewnia on zasilanie czujnika oraz odczyt wartości mierzonej w trakcie testu. Zadając odpowiednie ciśnienie i obserwując wskazania, stwierdzamy poprawne działanie czujnika (fot. 1).

Test czujnika common rail w układzie
Drugim przykładem jest czujnik ciśnienia na szynie 0 281 006 403, stosowany w silnikach 1.7 CRDi. Za pomocą niezależnego testera RPT-5 sprawdzimy jego działanie w trakcie pracy w pojeździe Kia Sportage III.

Tester wymaga wyboru rodzaju testowanego czujnika oraz wskazania skali ciśnienia (w tym przypadku 2200 barów / 220 MPa). Urządzenie podłączamy do czujnika równolegle, przy użyciu adaptera. Alternatywnie można użyć także sond igłowych. Po włączeniu zapłonu tester pokaże układ wyprowadzeń czujnika, będzie również monitorował jego napięcie zasilania przez cały czas trwania testu. W trakcie pracy obserwujemy zmiany ciśnienia związane ze zmianą warunków pracy silnika (fot. 2). Zwykle testy te przeprowadza się, odczytując parametry przez OBD, ale niezależny tester ma kilka zalet. Po pierwsze – działa szybko już od momentu zasilenia czujnika, także w trakcie rozruchu. Po drugie – można w ten sposób przetestować czujniki również w pojazdach przez niego nieobsługiwanych, maszynach budowlanych i ciągnikach rolniczych. Z poziomu aplikacji dostępne są dodatkowe funkcje, takie jak przeglądanie i zapisywanie przebiegów. W razie wątpliwości co do wskazań czujnika na szynie tester RPT-5 pozwala podłączyć drugi (sprawdzony) czujnik, który to urządzenie może samodzielnie zasilić. Pozwala to uzyskać równoczesny pomiar i porównanie wskazań badanego czujnika względem wzrocowego.

Podsumowanie

Choć standardowe metody diagnostyki pokładowej sprawdzają się w wielu przypadkach, warto poznawać inne dostępne metody. W przypadku rosnącej złożoności jednostek napędowych, przy ograniczonym dostępie do danych serwisowych dobrze jest dysponować wiedzą i metodami diagnostyki kluczowych elementów osprzętu silnika.