Zespół elementów elektromechanicznych lub elektryczno-elektronicznych wytwarzających w określonym momencie iskrę elektryczną w celu zapalenia sprężonej mieszanki paliwowo-powietrznej w cylindrze silnika spalinowego; jego główne elementy to: - czujnik zestykowy (przerywacz) lub elektroniczny pozycji tłoka podczas suwu sprężania, - transformator (patrz » cewka zapłonowa) przetwarzający zapłonowe impulsy niskonapięciowe na wysokonapięciowe, - regulatory mechaniczne i pneumatyczne (lub elektroniczne) korygujące moment przeskoku iskry stosownie do aktualnych warunków pracy silnika. Patrz » regulacja kąta wyprzedzenia zapłonu, » przewód zapłonowy, » rozdzielacz zapłonu (impulsów wysokiego napięcia), » świeca zapłonowa, pod względem konstrukcji u.z. dzielą się na: iskrownikowe - z własnym wytwarzaniem energii elektrycznej (patrz » zapłon iskrownikowy) i bateryjne, wykorzystujące energię z akumulatora (patrz » zapłon bateryjny).