Nowoczesna chemia wkracza też coraz śmielej do warsztatowych technologii, kojarzonych dotychczas wyłącznie z mechaniką i elektrotechniką. Nie chodzi tu wyłącznie o stosowanie tzw. płynów eksploatacyjnych, będących w istocie bardzo skomplikowanymi produktami chemicznymi, lecz o środki wspomagające lub zastępujące tradycyjne narzędzia i metody realizacji określonych zadań.

Tak więc w serwisowych instrukcjach producentów układów hamulcowych, elementów osprzętu silników i samochodowych instalacji elektrycznych integralnym punktem stają się zalecenia, by stosować określone preparaty do smarowania ciernie współpracujących części, usuwania gromadzących się zanieczyszczeń i korozyjnych nalotów na stykach przewodzących elektryczne prądy lub sygnały. Nawet demontaż zużytych zawieszeń, układów wydechowych i innych zespołów szeroko rozumianych podwozi przebiega znacznie szybciej i bez negatywnych skutków ubocznych po wcześniejszym zaaplikowaniu do "zapieczonych" połączeń gwintowych, wciskowych i kielichowych odpowiednich środków penetrujących lub inhibitorów korozji.

Specyficznym problemem, nękającym niestety większą część eksploatowanego w naszym kraju parku samochodowego, są usterki wynikające z zaawansowanego wieku użytkowanych pojazdów. Tradycyjne, czyli mechaniczne, usuwanie kłopotliwych zanieczyszczeń z obiegu chłodzenia lub z układu paliwowego od baku po wtryskiwacze jest zbyt kosztowne w stosunku do rynkowej wartości całego auta i nie zawsze przynosi pożądane efekty. Niezawodność przeznaczonych do tego celu markowych preparatów jest natomiast niemal stuprocentowa.