Podnośniki samochodowe (cz. V)
Fot. Launch
Prace obsługowo-naprawcze w warsztacie wymagają takiej organizacji stanowiska roboczego, by dostęp do elementów podwozia był maksymalnie swobodny. Są jednak wyjątki od tej ogólnej reguły.
Istnieje pewien zakres czynności serwisowych, przy którym niezbędne staje się unoszenie pojazdu na określoną wysokość bez odciążonego zawieszenia, czyli po prostu podnoszenie samochodu stojącego na kołach. Dotyczy to przede wszystkim sprawdzania stanu technicznego całych zespołów i podzespołów podwozia, czyli tzw. czynności diagnostycznych.
Zobacz także:
Podnośniki samochodowe (cz. I)
Podnośniki samochodowe (cz. II)
Podnośniki samochodowe (cz. III)
Podnośniki samochodowe (cz. IV)
Wykonywanie tego rodzaju zabiegów umożliwia wyłącznie podnośnik najazdowy, posiadający unoszone jednocześnie dwa płytowe najazdy, na które wcześniej wjeżdża obsługiwany pojazd. Taka konstrukcja podnośnika może być wykorzystywana również do przeprowadzania bieżącej obsługi serwisowej i napraw, przy których koła samochodu powinny być w pełni obciążone.
W niektórych konstrukcjach podnośników najazdowych stosuje się zintegrowane z najazdami dodatkowe podnośniki podprogowe. Można dzięki nim unosić poszczególne koła lub osie albo cały pojazd z wszystkimi zawieszeniami w stanie odprężonym.
Dodatkowe podnośniki progowe umożliwiają uniesienie pojazdu o kilkadziesiąt centymetrów w stosunku do płyt najazdowych i jego ograniczone przemieszczanie poziome (wzdłużne) z wykorzystaniem odpowiednich prowadnic i współpracujących z nimi rolek. Ponadto stosowane są dźwigniki pojedynczych osi umieszczane pomiędzy ich kołami.
Dźwigniki progowe (międzyosiowe) mają najczęściej konstrukcję nożycową, wysuwaną z płyt najazdowych podnośnika głównego. Ten rodzaj wyposażenia podnośnika najazdowego umożliwia wykonywanie większości prac obsługowo-naprawczych, do których alternatywnie używane są opisywane poprzednio podnośniki ramieniowe.
Najbardziej rozpowszechnioną w warsztatach grupę podnośników najazdowych stanowią konstrukcje czterokolumnowe. Rozstaw ich kolumn nośnych zapewnia możliwość unoszenia niemal wszystkich typów pojazdów samochodowych. Zwykle też jedna z płyt najazdowych daje się przesuwać poprzecznie w celu dostosowania szerokości najazdu do rozstawu kół obsługiwanego pojazdu.
Rozbudowaną konstrukcją najazdowych podnośników czterokolumnowych są ich tzw. wersje diagnostyczne, wyposażone w obrotnice do kół przedniej osi oraz płyty rozprężne dla kół osi tylnej.
Wśród eksploatowanych w warsztatach samochodowych konstrukcji podnośników czterokolumnowych wyróżnić można wersje z napędem elektromechanicznym (czyli tzw. śrubowe) oraz znacznie bardziej popularne obecnie i użytkowane coraz powszechniej wersje z napędem elektrohydraulicznym (siłownikowe).
Podnośnik czterokolumnowy w swej podstawowej funkcji zastępuje klasyczne stanowisko kanałowe
W wersji podnośnika czterokolumnowego elektromechanicznego wykorzystywana jest zasada działania maszyn prostych w postaci równi pochyłej, którą jest element śrubowy. Unoszenie płyt najazdowych z obsługiwanym pojazdem realizowane jest poprzez zmianę ruchu obrotowego na wzdłużny (pionowy) dzięki śrubie poruszającej się ruchem postępowo-obrotowym względem nieruchomej nakrętki. Zwielokrotnienie siły podnoszącej odbywa się tutaj poprzez wydłużenie drogi jej działania, przy zachowaniu niezmiennej wartości wykonywanej pracy.
Jeszcze w niedawnej przeszłości było to jedyne rozwiązanie konstrukcyjne tej grupy dźwigników samochodowych. Ze względu jednak na hałaśliwość ich działania oraz konieczność wykonywania regularnych zabiegów kontrolnych i konserwacyjnych przy zużywających się dość szybko elementach przekładni śrubowych konstrukcje te są obecnie wypierane przez rozwiązania z napędem elektrohydraulicznym.
Płyty najazdów można wyposażać w urzadzenia dodatkowe (na zdjęciu hydrauliczny dźwignik osi)
W podnośnikach czterokolumnowych elektrohydraulicznych każdą z kolumn stanowi jeden siłownik hydrauliczny zasilany ciśnieniem płynu tłoczonego przez elektryczną pompę z odpowiednimi zaworami sterującymi albo wykorzystywane są wspólne siłowniki dla każdej z płyt najazdowych i układ lin stalowych przenoszący siły na jej końce przez krążki umieszczone na statycznych kolumnach nośnych.
Zwielokrotnienie siły podnoszącej uzyskuje się w tego typu konstrukcjach na zasadzie prawa Pascala, zgodnie z którym siła przyłożona do małego tłoka pompy powoduje wzrost ciśnienia cieczy w całym układzie. Ciśnienie to, działając na dużą powierzchnię tłoka siłownika, wysuwa go z siłą zwielokrotnioną proporcjonalnie do stosunku powierzchni obu tłoków.
Elektrohydrauliczna konstrukcja podnośników czterokolumnowych jest znacznie trwalsza od śrubowej i nie wymaga tak częstych okresowych czynności regulacyjnych i naprawczych. Ponadto podnośniki elektrohydrauliczne charakteryzują się większą szybkością unoszenia oraz cichszą pracą. W napędach konstrukcji elektrohydraulicznych wykorzystuje się dodatkowo system hydraulicznego zabezpieczenia przeciw przeciążeniom, dzięki któremu niemożliwe jest fizyczne przeciążenie podnośnika. System ten po przekroczeniu dopuszczalnego obciążenia konstrukcji podnośnika otwiera zawory blokujące system hydrauliczny i uniemożliwia dalsze unoszenie.
Dźwigniki podprogowe ukryte w najazdach mogą być stosowane również w serwisach ogumienia
Ta konstrukcja podnośników również pozwala na obsługę niemal wszystkich typów pojazdów i dysponuje możliwością poprzecznego przesuwania jednej z płyt najazdowych stosownie do rozstawu kół.
Podnośniki czterokolumnowe mają tę dodatkową zaletę, iż dzięki rozkładowi nacisków na cztery punkty podparcia zachowują znaczną stabilność i zgodnie z przepisami nie wymagają tak mocnych fundamentów, jak podnośniki dwukolumnowe.
0 komentarzy dodaj komentarz