Źródło: Orlen Oil

Samo pojęcie klasyfikacji jakościowej może niewtajemniczonych wprowadzać w błąd. Nie chodzi tu bowiem o dzielenie produktów na lepsze i gorsze, lecz o ich prawidłowy dobór do konkretnych zastosowań.

Amerykańska klasyfikacja jakościowa API dzieli oleje silnikowe na dwie grupy oznaczane jako: S (Service) - przeznaczone do silników z zapłonem iskrowym i C (Commercial) - do silników z zapłonem samoczynnym. Klasy olejów oznaczane są za pomocą kodu dwuliterowego, w grupie S wyróżnia się klasy jakości: SA, SB, SC, SD, SE, SF, SG, SH, SJ, SL i SM, a w grupie C: CA, CB, CC, CD, CD-II, CE, CF, CF-2, CF-4, CG-4, CH-4 i CI-4. Najniższe wymogi jakościowe spełniają oleje oznaczone literą A, potem przy kolejnych literach alfabetu kryteria oceny przydatności systematycznie rosną. Współczesne silniki wymagają stosowania olejów klas: SM, SL, SJ, CG-4 i CH-4. Większość obecnie produkowanych olejów ma zastosowania uniwersalne, gdyż spełnia wymagania zarówno grupy S, jak i C, co potwierdza ich oznaczanie podwójnym symbolem, np. SJ/CF, SG/CD i CD/SG.

Różnice w konstrukcji silników amerykańskich i europejskich oraz odmienne warunki ich eksploatacji były przyczyną opracowania europejskiej klasyfikacji jakościowej olejów silnikowych. W latach 1985-1995 obowiązywał w Europie podział na trzy grupy, oznaczone literami: G (Gasoline) - oleje do silników z zapłonem iskrowym, D (Diesel) - oleje do silników z zapłonem samoczynnym i PD (Passeng r Diesel) - do wysokoprężnych silników samochodów osobowych.

W roku 1996 Stowarzyszenie Europejskich Producentów Samochodów ACEA wprowadziło nową klasyfikację, według której literą A oznacza się oleje do silników ZI, literą B - oleje do lekko obciążonych silników ZS oraz literą E - oleje do wysoko obciążonych silników ZS.

W roku 2002 ACEA przeprowadziła kolejną nowelizację tej klasyfikacji, więc obejmuje ona obecnie następujące kategorie:

• w klasie A (A1-02, A2-96 wyd. 3, A3-02, A5-02);
• w klasie B (B1-02, B2-98 wyd.2, B3-98 wyd.2, B4-02, B5-02);
• w klasie E (E2-96 wyd. 4, E3-96 wyd. 4, E4-99 wyd. 2, E5-02).

Różnice jakości olejów klasy A dotyczą odporności na działanie naprężeń ścinających, skłonności do odparowywania w wysokiej temperaturze oraz zdolności do przeciwdziałania zanieczyszczeniu wewnętrznych elementów silnika, przy czym jakość rośnie ze wzrostem wartości liczbowego członu symbolu. Podobnie kształtują się różnice jakościowe olejów klasy B. Oleje klasy E różnią się ponadto odpornością na zużycie i zdolnością przeciwdziałania zanieczyszczeniu wewnętrznych elementów silnika. W miarę wzrostu wartości liczby umieszczonej po literze E dopuszczalne stają się coraz mniejsze ubytki oleju pomiędzy jego cyklicznymi wymianami.

W październiku 2004 r. wprowadzono nowe wymagania ACEA dla olejów silnikowych. Utworzone zostały dwie klasy specyfikacji: jedna dla silników ZI i lekko obciążonych ZS (dotychczasowe klasy A i B zostały połączone w jedną A/B) oraz druga - dla silników wyposażonych w systemy filtracji i katalitycznego oczyszczania spalin. W obrębie tych klas występują kategorie określające różne wymagania jakościowe: dla pierwszej - A1/B1, A3/B3, A3/B4, A5/B5 i dla drugiej - C1, C2, C3

Olejów kategorii najniższej A1/B1 i najwyższej A5/B5 nie można stosować w niektórych silnikach, bez sprawdzenia zaleceń zawartych w instrukcji obsługi pojazdu. To samo dotyczy wszystkich kategorii olejów klasy C.

W związku z wprowadzeniem ACEA 

w 2004 r. nastąpiły również zmiany w wymaganiach stawianych olejom klasy E. Wycofano kategorie E3 oraz E5, a wprowadzono E6 i E7. Obecnie mamy więc tu kategorie:

• E2 o podobnych wymaganiach, jak w ACEA 2002, ale uwzględniającą nowy rodzaj uszczelek RE3;
• E4 o podobnych wymaganiach, jak w ACEA 2002, uwzględniającą nowy rodzaj uszczelek RE3, rekomendowaną do silników Euro: 1, 2 ,3, 4, bez filtrów cząstek stałych PTF i odpowiednią do niektórych silników z recyrkulacją spalin EGR oraz katalizatorami wydechowymi SCR;
• E6 zalecane do pracujących w ciężkich warunkach silników ZS Euro: 1, 2, 3 i 4, zwłaszcza wyposażonych w PTF, odpowiednie do współpracy z EGR i SCR, ale wymagające równoczesnego używania paliw o niskiej zawartości siarki (<50 ppm);
• E7 zalecane do pracujących w ciężkich warunkach silników ZS Euro: 1, 2, 3 i 4 bez filtrów cząstek stałych, w tym do większości silników wyposażonych EGR i SCR.

>

Tweet

Redakcja Miesięcznika Branżowego Autonaprawa