Fot. Toni Seidel

Tegoroczna olimpiada blacharstwa samochodowego, której finał rozegrano z początkiem lipca w Lipsku stała na najwyższym światowym poziomie, gdyż zawodnicy naprawiali samochody BMW sprzętem Car-O-Liner.

(fotoreportaż Toniego Seidla)

Główny pożytek z tej imprezy polega na wyznaczeniu nowych światowych standardów jakości i wydajności napraw samochodowych nadwozi. Fakt, że złotym medalistą został młody blacharz z Japonii, srebrnym jego kolega z Chin, a obaj wyprzedzili znacznie europejską czołówkę (Niemcy, Szwajcaria, Wielka Brytania), skłaniać nas powinien do zmiany stereotypowych poglądów na temat aktualnej geografii technicznego postępu. Polscy specjaliści nie dotarli w eliminacjach do czołowej dwudziestki. Miejmy jednak nadzieję, że ta znakomita impreza mieć będzie kolejne edycje i w którejś naszym bardziej się powiedzie.

Krajowe eliminacje rozgrywane na wszystkich kontynentach wyłoniły dwudziestu najlepszych blacharzy świata, którzy 3 lipca 2013 roku spotkali się w Lipsku na turnieju finałowym, by walczyć o miejsca na podium, honorowe tytuły, medale i nagrody. Rywalizacja polegała na wykonywaniu oddzielnie ocenianych zadań praktycznych, takich jak: wymiana tylnego błotnika metodą klejenia, prostowanie podłużnic z użyciem elektronicznego systemu pomiarów, montaż połączeń zgrzewanych i lutospawanych

Organizatorzy przygotowali jednakowe dla wszystkich stanowiska blacharskie wyposażone w nowoczesny sprzęt pomiarowy i naprawczy przez szwedzką firmę Car-O-Liner, a koncern BMW dostarczył dwadzieścia identycznie uszkodzonych nadwozi modelu 1

Praktyczną rywalizację poprzedziło dokładne omówienie kolejnych zadań i zasad ich oceny przez komisję sędziowską. Obecne na tym zebraniu panie bezpośrednio w zawodach nie startowały, lecz pomagały wielu spośród startujących jako wytrawne tłumaczki

Wszyscy finaliści mieli swoich opiekunów i doradców, z którymi mogli konsultować swe koncepcje wykonywania poszczególnych prac, jednak po zajęciu miejsca w warsztatowym boksie każdy pozostawał już sam – zdany wyłącznie na własne siły i umiejętności

Komputerowe pomiary odkształceń i prawidłowych pozycji wymienianych elementów to dla światowej czołówki blacharskiej zadanie wręcz rutynowe, chociaż i tutaj można było zarobić lub stracić cenne punkty z powodu rozmaitych niuansów tych operacji

Podobnie podczas prostowania odkształconych szkieletów nośnych nadwozi prawidłowe efekty osiągali wszyscy, ale już nie każdy pamiętał w sportowym zapale o bardzo istotnym elemencie bezpieczeństwa pracy, jakim jest stosowanie tekstylnej osłony ciągnącego łańcucha

Szlifierska obróbka powierzchni przyszłego połączenia zgrzewanego to zadanie dla wszystkich proste, wyżej jednak oceniani byli ci, którzy nie zapomnieli o użyciu ochronnych zatyczek do uszu i okularów lub maski, chociaż podwójna ochrona oczu wydaje się przesadą...

Jeszcze wyższe noty należały się zapobiegliwym użytkownikom filtrów chroniących drogi oddechowe, zwłaszcza przy takich zadaniach, gdzie robota dosłownie pali się w rękach, a gorące iskry potrafią zbłądzić nawet pod opuszczoną szlifierską przyłbicę

Jakie narzędzie wykorzystać do wycięcia wymienianego fragmentu? Brzeszczotowej piły karoseryjnej czy tarczy tnącej? Trafność wyboru zależała tu w znacznej mierze od wcześniejszego zapoznania się ze strukturą materiałową naprawianego nadwozia

Czasami najwydajniejszym oprzyrządowaniem do demontażu zgrzewanych części okazywał się umiejętnie użyty zestaw złożony z przecinaka i młotka, jeśli tylko miejsce do jego użycia zostało przygotowane poprzez zgrubne wycięcie blach narzędziami pneumatycznymi

Nowoczesna zgrzewarka działa niemal w stu procentach automatycznie, tyle że tutaj w walce o medale jakość i wydajność jej pracy zależą w znacznej mierze od siły mięśni operatora. W normalnych warunkach warsztatowych tak ciężkie kleszcze podwiesza się na statywie

Jednym z głównych zadań była wymiana tylnego błotnika. Należało ją wykonać zgodnie z technicznymi zaleceniami producenta nadwozia, czyli poprzez wycięcie całej uszkodzonej strefy i zamocowanie elementu naprawczego. Konieczny był w tym wypadku montaż wykonany innowacyjną metodą klejenia z zastosowaniem pomocniczych uchwytów ustalających. W skład tej operacji wchodziło także mocowanie pozostałych krawędzi nowego poszycia z użyciem dodatkowych połączeń nitowanych i zaciskowych na obrzeżu nadkola

Wszystkie fazy konkursowych napraw były przez komisję sędziowską bardzo wnikliwie i obiektywnie oceniane oraz nagradzane stosowną liczbą punktów. Ich łączna suma decydowała o miejscach uzyskanych przez poszczególnych zawodników w finałowej rywalizacji

Ostatecznie blacharskim mistrzem świata został młody reprezentant Japonii, srebrny medal zdobył zawodnik z Chin, a brązowym musieli podzielić się przedstawiciele Niemiec, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii, gdyż wszyscy trzej uzyskali tę samą liczbę punktów

Tweet

Toni Seidel
Prezes CTS sp. z o.o.